Voor deze gelegenheid had hij zich verdiept in de problematiek in en rondom Pijnacker, en er zelfs een hele dag rondgereden. Hij benadrukte dat de N470 van het begin af aan een provinciale weg had moeten zijn met twee maal twee rijstroken. Nu biedt deze weg onvoldoende capaciteit én veiligheid! Ook de Komkommerweg – -met rotonde – en de Verlengde Komkommerweg zijn volgens Waterman absoluut noodzakelijk om bedrijven als Ammerlaan en Duijvestijn goed bereikbaar te maken. Daarnaast benoemde Waterman op zijn eigen bedaagde wijze de noodzaak van de Oostelijke Randweg voor Boezem 2. Bij Heron wees hij op het pluspunt van de halte RandstadRail vlakbij, maar ook op het gevaar dat er geen veilige combinatie fiets-/autoverkeer mogelijk is, plus dat de Nieuwkoopseweg met poller geen fatsoenlijke uitvalsweg is, zeker niet bij calamiteiten.
Daarna ging Waterman in op mobiliteit in zijn algemeenheid en benadrukte het belang van het gebruik van wat hij én, én, én noemde: wegen, spoorwegen, fiets, lopen, vliegen, vaarwegen en kabels. “Iedereen zegt dat heel Nederland het gevaar loopt geasfalteerd te worden, maar het beeld op wegenkaarten is vertekend. Kijk maar eens op google maps, dan valt dat enorm mee”, aldus Waterman, die daar ook nog bij opmerkte dat er geen extra wegen moeten worden aangelegd die natuur doorsnijden, maar bestaande wegen verbreed. “Infrastructuur is de bloedsomloop en het zenuwstelsel van een land”, is zijn stelling.